De afgelopen weken was ik zeer geïntrigeerd door alle berichten rondom Dennis Wiersma en de voorzitter van de Eerste Kamer Jan Anthonie Bruijn.
Zij boden beiden na herhaaldelijke klachten over hun gedrag hun excuses aan waarna Wiersma het veld moest ruimen en Bruijn herkozen werd.
Nu ken ik geen enkel werkelijk feit en kan ik alleen afgaan op de verhalen in de media.
Maar juist daarin kwam steeds terug wat me zo intrigeert; de emoties waar de heren zich door ‘hadden laten leiden’ waren de kwade genius.
Die emoties waren te heftig, dus fout en niet professioneel en dat raakte anderen.
En juist hierin zit alles wat maakt dat deze heren (en wij allemaal, hoop ik) dingen voor elkaar kregen of op weg waren dingen voor elkaar te krijgen.
Emoties zijn onze motor. Ze zijn wat ons drijft.
Je voelt ergens iets bij of niet.
Je voelt er veel bij of weinig.
Doe je werk wat je weinig interesseert, dan doe je het anders dan als je er heel blij van wordt.
Lijkt logisch.
En dat is hetzelfde als je een functie hebt waarbij je heel veel verantwoordelijkheid draagt voor grote groepen mensen, waarvan een gedeelte snakt naar verandering en een ander deel in die groep hoopt dat veel hetzelfde blijft.
Hoe meer emoties je ergens bij ervaart, hoe meer drive je hebt om daar iets voor elkaar te krijgen.
Mensen die ‘heel emotioneel’ reageren, worden persoonlijk geraakt door wat er gaande is.
Dus zijn ze er bij betrokken.
Ja, dit is wel degelijk persoonlijk. En dat is juist wat ervoor zorgt dat iemand door muren wil gaan om te bereiken wat in zijn of haar ogen goed is voor dit doel.
Die drive, geleid door de emoties die weer geleid worden door de persoonlijke band met het onderwerp of doel.
En dat komt van heel diep.
En juist zulke mensen kunnen heel veel bereiken, want geen muur houdt ze tegen.
Wat tegelijk vaak hun valkuil is, want aan de andere kant van die muur zitten vaak mensen die die muren heel fijn vinden en helemaal geen nieuw uitzicht willen…
Hoe meer drive om een doel te bereiken - hoe meer emoties - hoe meer mensen aan de andere kant van de muur datzelfde ervaren, maar dan ‘gedwongen’ door die ander. Want die is immers ‘emotioneel, horkerig en drammerig’.
Ja.
Die wil iets bereiken vanuit een innerlijke drive waar je u tegen zegt.
Ok. Dat wil absoluut niet zeggen dat dan elk gedrag hierbij geoorloofd is.
Als emoties de motor zijn, is gedrag het gaspedaal of de rem.
Best handig als je die onder controle hebt of überhaupt hebt.
Maar…
Stel dat dat niet zo is.
Stel dat de innerlijke drive zo groot is dat die muren gewoon omver gereden worden omdat dat nodig is om echte verandering teweeg te brengen?
Dan is het aan degenen aan de andere kant van die muur om te ervaren wat dat met hén doet.
Zij hebben net zo’n innerlijke drive.
Emoties die hen leiden.
Maar alleen met een ander doel: dingen bijvoorbeeld zo laten zoals ze zijn.
En de drive om dat zo te houden is net zo groot…
Dan gaat het niet meer om het doel.
Dan gaat het om het tot rust brengen van de emoties.
En meestal gebeurt dat niet vanuit rustige gesprekken als er al aan muren gerommeld wordt. Laat staan als er hele heilige huisjes omver geduwd dreigen te worden.
Emoties zijn de drive waarmee en waarom we iets doen.
Gedrag is de manier waarop we dat doen.
En dat laatste geeft de meeste problemen en conflicten.
Niet de emoties.
Laten we die alsjeblieft koesteren.
Zolang we nog emoties ervaren, hebben we een doel. Een drive. Krijgen we dingen voor elkaar vanuit een diepe innerlijke wens.
Als oud-leerkracht basisonderwijs was ik blij met Dennis Wiersma.
Uitgaande van wat ik las in de media en vanuit de reacties van vele mensen uit de onderwijswereld die ik nog volg.
Het kan niet anders dan dat hij een diepe innerlijke drive voelde (emoties) om dit echt voor zeer veel leerlingen en mensen op de werkvloer goed te doen.
Laten we mensen met veel emoties koesteren.
Dat we ze soms moeten helpen met duidelijk maken dat het gedrag dat ze wellicht laten zien als uiting van die emoties anders mag, ja natuurlijk.
Maar mensen met emoties hebben we nodig.
Omdat dat de motor is van onze maatschappij.
Zolang we voelen, emoties hebben en ze durven en mogen tonen, zijn we mens en maken we verbinding met elkaar.
Vanuit verbinding gebeuren er prachtige dingen.
En voel je je geraakt door ‘horkerig gedrag’ van een ander?
Realiseer je dan dat die persoon een drive heeft en dat die iets bij jou losmaakt.
En wat dat is mag je zelf voelen…die emoties zijn wat jóu drijft!
Waarom dit mij zo raakt, is omdat dit mijn drive is: Dat je je emoties (weer) voelt zodat jij nog beter kunt doen wat je drijft. Zodat je weer in contact bent met je lijf en met jezelf om vanuit daar de prachtige dingen voor elkaar te kunnen krijgen waar jouw motor door blijft draaien!
Dus voel ze alsjeblieft. Die emoties.
Ook als dit stuk je raakt.
Wat raakt het in jou?
Wat is die drive die het raakt?…
Ik wens je een stromend dag!
Petra Keijzer ‘Embody your business’