
Afgelopen week keek ik vol bewondering naar al die ouders en niet-ouders die ondanks alle veranderingen van opeens thuis werken, kinderen thuis en steeds met elkaar in 1 ruimte zijn, ‘gewoon’ doorgingen met alles wat nodig was.
Ik kan dat niet.
Deze nieuwe realiteit trekt een zware wissel op mijn aanpassingsvermogen.
Ik merk dat het me veel moeite kost om te wennen aan alle veranderingen.
Niet alleen in mijn hoofd.
Mijn lichaam doet net zo hard mee.
Prachtig vind ik dat!
Begrijpen wat mijn lichaam me wil vertellen en waarom het reageert zoals het reageert vind ik zo ontzettend boeiend!
Zo begrijp ik waarom mijn neus zo dicht zit.
Aan alle kanten word je door nieuwe berichten geconfronteerd met dreigend gevaar.
Hierdoor gaat mijn brein op standje alert.
Dat betekent dat alle zintuigen extra goed gaan werken, want daardoor kun je het gevaar extra goed zien, horen, voelen en ruiken als het in de buurt is!
Zodra er weer een beetje rust komt, gaat het lichaam in oplossing.
Dat gebeurt oa door extra vocht toe te voegen. Heel mooi, want dat beschermt het te helen gebied, zorgt voor extra mineralen op die plek en zorgt vervolgens voor afvoer van de afvalstoffen.
Dus die volle neus met snot (sorry beelddenkers) is een goed teken.
Sniehandignie, maar wel fijn dat mijn lichaam zo goed voor me werkt.
Gevaar is gevaar.
Of dat nu in de vorm van een leeuw of een nieuwsbericht is maakt voor je brein en lichaam niet uit.
Levensgevaar is levensgevaar.
Als je bestaan in het geding is, gaat alles in jou zorgen dat dat zo goed mogelijk afgewend kan worden.
De een doet dat door te vluchten (bijvoorbeeld heel hard doorwerken en geen nieuws kijken) de ander door te vechten (bijv. zoveel mogelijk informatie verzamelen en vergelijken) en weer een ander door te bevriezen (passief worden, tot niets komen).
De afgelopen twee weken ben ik in al deze stadia geweest en blijf nu hangen in de freeze.
Ik wil wel, maar het lukt me niet.
Ik kom er niet toe.
Die ramen kunnen een enorme poetsbeurt gebruiken, helemaal nu we binnen zitten is het leuk als we ook naar buiten kunnen kijken. Maar ik kom er niet toe.
Mijn lijf is moe.
Mijn brein is moe.
Meer mensen thuis (inclusief Oudste omdat zijn stage in Nepal werd afgebroken en hij nu vanwege onderverhuur van zijn kamer in Utrecht in mijn Stroomstudio woont), geen chillplek want nu hok van zoon, toch wel een beetje geldstress omdat mijn praktijk gesloten is, enz.
Dit kost energie.
Iedere aanpassing vraagt veel van mijn lichaam.
Als jij ook moeite hebt met al deze veranderingen, is er iets wat je kunt doen om jezelf te helpen.
Houd een paar minuten per keer de plekken onder je sleutelbeenderen vast die gevoelig zijn.
Als er niets gevoelig is, leg je gewoon je vingers ergens net onder je sleutelbeenderen.
Deze plek is Veiligheids energieslot 22 in Jin Shin Jyutsu.
Hier lopen ontzettend veel energiebanen doorheen.
Het is daarom heel erg helpend om deze open te houden!
Ook voor hulp bij afvoer van evt vocht in je hoofd (snot 🤧) is dit erg fijn om te doen, je lyfmen krijgen daardoor extra ruimte.
I.p.v. deze plek kun je ook je wijsvingers vasthouden, of allebei doen natuurlijk!
Zowiezo is deze plek net onder je sleutelbeenderen belangrijk voor iedere aanpassing.
Als er dingen veranderen moet je je aanpassen.
Tijdsverschil, (komend weekend gaat de klok een uur vooruit, dus houd net onder je sleutelbeenderen vast!) de Overgang, van het ene seizoen naar het andere...bij alle aanpassingen en veranderingen kun je jezelf helpen!
Ik wens je gezondheid, begrip voor en van jezelf, zelfkennis en aanpassingsvermogen!
Tot snel,
Warme groet,
Petra Keijzer
Comments