“LAAT TOCH LEKKER LOS JOH!”
Echt he, je kon me vroeger niet geirriteerder krijgen dan door dit te zeggen.
Loslaten? Uhuh! HOE DAN!!?
Ik leefde mijn leven met man, drie kinderen en een eigen bedrijf (o ja en daarvoor 18 jaar voor de klas) vanuit stress.
Ik wist niet beter.
Dacht dat ik dat wás.
Niet dat ik dat déed.
Ik liep altijd op mijn tenen, had vaak hoofdpijn en het voelde alsof de vulkaan ieder moment kon uitbarsten.
Wat het ook regelmatig deed.
Ik voelde me eigenlijk nooit ontspannen.
Als iemand dan tegen me zei dat ik dingen ‘gewoon moest loslaten’ voelde ik me a) heul boos worden en b) onbegrepen en falend.
Want ja, waarom deed ik dat nou niet gewoon?
Ik was perfectionistisch. Pietje precies. Een control freek.
Dan is het niet prio nummer 1 om dingen los te laten.
Sterker nog, er moest altijd meer bij.
Meer kennis. Nog meer kennis. En nog meer.
En waarom?
Ja, dat weet ik nu.
Het tegenovergestelde van loslaten is vasthouden. Dûh...
En er is ALTIJD een reden voor als je iets vasthoudt.
Vasthouden is veiligheid.
Vanuit de biologie gezien is vasthouden altijd veiligheid.
Je moeder vasthouden betekent dat je beschermd wordt.
Vocht vasthouden betekent dat je van binnenuit beschermd wordt en dat afvalstoffen kunnen worden afgevoerd.
Vet vasthouden betekent dat je kunt overleven in tijden van schaarste.
Dingen vasthouden en moeilijk los kunnen laten is dus eigenlijk een enorm mooie kwaliteit van je lichaam en brein om te overleven. Maar...niet altijd nodig!
‘Als je loslaat heb je twee handen vrij.’
Ook zo’n mooie.
Maar die raakt ook meteen de kern waarom het zo ontzettend moeilijk kan zijn om inderdaad los te laten:
WAT KOMT ER DAN VOOR IN DE PLAATS?
Je biologie wil dat je overleeft.
Dus houd je vast.
Daar is ook een hele mooie reflex voor, de grijpreflex.
Babietjes hoeven maar je vinger te voelen of ze grijpen hem vast.
Er is geen reflex om los te laten...
Loslaten kan pas vanuit veiligheid.
Dan kun je namelijk je moeder loslaten en de wereld verkennen.
Als je die basisveiligheid nog niet voelt, zou je wel gek zijn om los te laten! Toch?
Lichamelijk en emotioneel loslaten heeft dus alles te maken met veiligheid.
Met je basisveiligheid.
Met ontspanning, diepe ontspanning.
En met vertrouwen.
Maar dat vertrouwen heeft weer te maken met je gevoel van veiligheid.
Dit is zo ontzettend belangrijk.
Daarom kijk ik altijd bij iedere cliënt, kind en volwassene, hoe het met de basisveiligheid zit.
Het kan zomaar zijn dat je niet eens weet dat je altijd handelt vanuit een onderliggend onveiligheidsgevoel.
Altijd op je hoede zijn, alles horen en zien, snel boos zijn, slecht slapen, concentratieproblemen, leerproblemen, snel huilen enz kunnen heel goed te maken hebben met een systeem dat op standje alarm staat.
Misschien ooit ontstaan vanuit een stressvol opgroeien in je moeders buik. Of vanuit een heftige geboorte. Of vanuit diep verdriet omdat er een groot verlies geleden is toen je jong was.
Zo kunnen er heel veel redenen zijn waarom loslaten eigenlijk letterlijk niet in je systeem zit.
Want nog heel erg nodig.
Ik kan je vertellen, als je eenmaal ervaren hebt hoe het is om wél los te kunnen laten....oef!
Deze stresskip-uit-het-verleden kan dit nu.
Met hard werken, door inzichten, begrijpen, terugkijken, voelen voelen voelen dmv Heart Connection (uhuh...was ook een dingetje zeg maar 🙈) en lichamelijk werk dmv reflexintegratie en Jin Shin Jyutsu®️.
Mijn leven is er echt door veranderd.
Gelukkig maar.
De grote verhuizing die er bijna aankomt maakt dat ik alles tegenkom van mijn geboorte tot nu.
En alles van onze drie kinderen.
Dat is heftig.
Herinneringen door herinnerdingen.
Ik voel ze. Ik doe het. Ik moet wel.
Iets wegstoppen doe ik niet meer.
Dat is vasthouden.
Voelt veel en zwaar.
Door het te voelen kan ik het loslaten.
Daarna de fysieke herinnerdingen wegdoen.
Of houden. Maar alleen als het licht voelt.
Loslaten is nu een van mijn kwaliteiten geworden.
Maar nooit zonder het eerst te voelen.
Veiligheid.
De basis van ons bestaan.
En ook de basis van loslaten.
WAT MAG JIJ LOSLATEN?
