Vorige week donderdag ging hij weg, onze oudste zoon.
Hij vertrok voor een half jaar naar Nepal.
Hij gaat stage lopen en onderzoek doen voor zijn studie bij MyQuest Foundation.
Het is gek hoor, m’n kind zo ver weg.
Naast dat ik het geweldig voor hem vind en hem daar een prachtige tijd wens, merkte ik dat er met mij iets aparts gebeurde.
Of tenminste, niet echt apart maar wel opvallend.
Ik merkte dat ik weer ging niet-voelen.
Niet-voelen in de vorm van in mijn hoofd gaan zitten en mijn hart lekker dichtgooien.
Concreet: het afscheid nemen en missen gewoon niet toelaten.
Dit is iets wat ik zo ontzettend lang gedaan heb vroeger.
Mijn hoofd nam alles over.
Hoppa.
Lekker veel leren, lekker veel redeneren, lekker veel werken en alles wat er van binnen gebeurde was er niet.
Nou ja, was er natuurlijk wel, maar kon ik blokken.
Sinds een jaar of drie was dat anders.
Ik leerde langzaam wat ik deed en waarom.
In mijn eigen tempo kon ik die hartbeschermer steeds meer openen.
Door inzicht, bewustwording en vooral durven voelen icm Jin Shin Jyutsu, is mijn hart open gegaan.
Als ik dit vroeger hoorde van iemand dacht ik altijd “bakje! 🤮”, juist omdat ik me er niets bij kon voorstellen.
Maar oef, wat veranderde ik en daarmee mijn perceptie op de wereld.
De pijn die ik dacht te moeten doormaken door alles te voelen bleek inderdaad pijnlijk te zijn, maar bracht daardoor ook zoveel meer in mijn leven.
Nu er weer een pittige gevoelskwestie langskwam -Timo die vertrok-, reageerden mijn lichaam en brein door hetzelfde te doen als vroeger.
Mijn hart ging dicht.
Voelen hoefde daardoor niet.
En nu kon ik het herkennen...
Ik merkte ook wat dat niet-voelen met mijn gedrag deed.
Ik kwam in een hardere energie terecht.
Een energie van hard-werken.
Eigenlijk is dit hart-werken.
Ik kreeg een houding van ‘doorgaan en niet miepen.’
Een soort doen alsof het goed gaat.
Deze hart-werken energie kost veel energie kan ik je vertellen.
Omdat ik voorbij ga aan waar ik echt aandacht aan zou mogen besteden: mijn gevoelens.
Maar die zitten lekker opgesloten achter de hartbeschermer.
Ik prijs me gelukkig dat ik dit herken.
En nog meer dat ik weet dat ik wel degelijk mag voelen.
Dat ik daar niet dood aan ga.
Ook al denken mijn brein en lichaam dat wel en sloot daardoor mijn hart.
De afgelopen dagen houd ik heel veel mijn pink vast.
In Jin Shin Jyutsu staat deze voor ‘hard(t) werken’ en ‘je best doen/doen alsof’, twee houdingen die ervoor zorgen dat je hart extra z’n best moet doen. Letterlijk.
Vanuit je hart leven is de meest moeiteloze manier van doen en zijn.
Je kunt dan ZIJN i.p.v. DOEN.
Daar hoort voelen bij.
Emoties helpen ons, hoe heftig ze soms ook zijn.
Door te VOELEN kun je ZIJN.
Ik mag Timo missen.
Ik mag het spannend vinden dat hij ver weg zit.
Dat mag ik allemaal voelen.
Ga ik niet dood aan.
Mijn hart mag weer open.
Mijn pinken koester ik extra.
Ook omdat ik kijkend naar mijn geboortedatum als levenselement ‘vuur’ heb.
Dat is hartenergie.
En omdat ik als sterrenbeeld Leeuw ben.
Ook hartenergie...
Dus woopwoop, voelen met die hap!
Zelfkennis, bewustwording, jezelf weer door laten stromen en jezelf daardoor kunnen helpen is zo ontzettend gaaf en verrijkend!
Warme groet,
Petra Keijzer
De Stroomstudio